Jurgielewiczowa Irena: Różnice pomiędzy wersjami
| (Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | {{Infobox | + | {{Infobox |
| + | | image = [[Plik:I_Jurgielewicz.jpg|210px]] | ||
| dane = Irena Jurgielewicz | | dane = Irena Jurgielewicz | ||
| data = 13.01.1903, godz. 5:00 | | data = 13.01.1903, godz. 5:00 | ||
| Linia 12: | Linia 13: | ||
== Biografia == | == Biografia == | ||
| − | Powieściopisarka, pedagog, autorka wielu książek dla młodzieży oraz wykładowca w Wolnej Wszechnicy Polskiej. Była żoną malarza Mieczysława Jurgielewicza. | + | Powieściopisarka, pedagog, autorka wielu książek dla młodzieży oraz wykładowca w Wolnej Wszechnicy Polskiej. Była żoną malarza Mieczysława Jurgielewicza od 1928 do jego śmierci 18 maja 1983. |
| − | Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie w 1928 uzyskała tytuł doktora filologii polskiej za rozprawę ''Technika powieści [[Żeromski Stefan|Stefana Żeromskiego]]''. Studiowała pedagogikę na WWP. Debiutowała w 1933 na łamach czasopisma „Wiedza i Życie” jako eseistka, a w 1948 jako pisarka (książką ''Historia o czterech warszawskich pstroczkach''). | + | Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie w 1928 uzyskała tytuł doktora filologii polskiej za rozprawę ''Technika powieści [[Żeromski Stefan|Stefana Żeromskiego]]''. Studiowała pedagogikę na WWP, a następnie po powrocie z Francji, w której przebywała w 1932-1934, podjęła pracę jako adiunkt i wykładowczyni Studium Pracy Społeczno-Oświatowej WWP. Debiutowała w 1933 na łamach czasopisma „Wiedza i Życie” jako eseistka, a w 1948 jako pisarka (książką ''Historia o czterech warszawskich pstroczkach''). |
| − | + | Należała do AK, była szyfrantką. Po [[Powstanie warszawskie|powstaniu warszawskim]] przebywała w obozie jenieckim. Do kraju wróciła w 1946. W latach 1947–1950 prowadziła wykłady na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1950–1954 pracowała jako kierownik literacki Państwowego Teatru Nowej Warszawy. | |
| − | Wielką popularność wśród czytelników i uznanie krytyki zyskały psychologiczne powieści dla młodzieży, takie jak: ''Niespokojne godziny'' (1964), ''Wszystko inaczej'' (1968), ''Inna?'' (1975), ''Ważne i nieważne'' (1971), a przede wszystkim ''Ten obcy'' (1961). Książka ta figuruje na liście lektur szkolnych oraz została umieszczona w 1964 na Liście Honorowej IBBY i przetłumaczona na wiele języków. | + | Wielką popularność wśród czytelników i uznanie krytyki zyskały psychologiczne powieści dla młodzieży, takie jak: ''Niespokojne godziny'' (1964), ''Wszystko inaczej'' (1968), ''Inna?'' (1975), ''Ważne i nieważne'' (1971), a przede wszystkim ''Ten obcy'' (1961). Książka ta figuruje na liście lektur szkolnych oraz została umieszczona w 1964 na Liście Honorowej IBBY i przetłumaczona na wiele języków. Książki Ireny Jurgielewiczowej tłumaczone były m.in. na język czeski, bułgarski, japoński, niemiecki, rosyjski, ukraiński, włoski [http://culture.pl/pl/tworca/irena-jurgielewiczowa]. |
| − | Irena Jurgielewiczowa zmarła 25 maja 2003. | + | Irena Jurgielewiczowa zmarła 25 maja 2003. Przeżyła 100 lat. |
| − | Kliknij, by zapoznać się z biografią zamieszczoną na [http://pl.wikipedia.org/wiki/Irena_Jurgielewiczowa Wikipedii]. | + | Kliknij, by zapoznać się z biografią zamieszczoną na [http://pl.wikipedia.org/wiki/Irena_Jurgielewiczowa Wikipedii], [http://ten-obcy.klp.pl/a-9191.html klp.pl] oraz z obszernym artykułem Kaliny Błażejowskiej [http://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-obcasy/1,96856,16396996,Irena_Jurgielewiczowa__Prosze_spalic_bez_czytania.html ''Proszę spalić bez czytania'']. |
== Źródło horoskopu == | == Źródło horoskopu == | ||
| Linia 29: | Linia 30: | ||
[[Category:Pisarze]] | [[Category:Pisarze]] | ||
| + | [[Category:Wykładowcy]] | ||
[[Category:Wykształcenie: Filologia]] | [[Category:Wykształcenie: Filologia]] | ||
| + | [[Category:Liczba małżeństw: 1]] | ||
| + | [[Category:Bezdzietni]] | ||
[[Category:Długość życia powyżej 80 lat]] | [[Category:Długość życia powyżej 80 lat]] | ||
[[Category:Słońce 22° Koziorożca]] | [[Category:Słońce 22° Koziorożca]] | ||
Aktualna wersja na dzień 16:38, 26 sie 2014
 |
|
| Dane | Irena Jurgielewicz |
|---|---|
| Data urodzenia | 13.01.1903, godz. 5:00 |
| Miejscowość | Działoszyn (51N07; 18E52) |
| Strefa czasowa | GMT+1:24 |
| Słońce | 22° Koziorożca |
| Księżyc | 16° Raka |
| Ascendent | 7° Strzelca |
Biografia
Powieściopisarka, pedagog, autorka wielu książek dla młodzieży oraz wykładowca w Wolnej Wszechnicy Polskiej. Była żoną malarza Mieczysława Jurgielewicza od 1928 do jego śmierci 18 maja 1983.
Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie w 1928 uzyskała tytuł doktora filologii polskiej za rozprawę Technika powieści Stefana Żeromskiego. Studiowała pedagogikę na WWP, a następnie po powrocie z Francji, w której przebywała w 1932-1934, podjęła pracę jako adiunkt i wykładowczyni Studium Pracy Społeczno-Oświatowej WWP. Debiutowała w 1933 na łamach czasopisma „Wiedza i Życie” jako eseistka, a w 1948 jako pisarka (książką Historia o czterech warszawskich pstroczkach).
Należała do AK, była szyfrantką. Po powstaniu warszawskim przebywała w obozie jenieckim. Do kraju wróciła w 1946. W latach 1947–1950 prowadziła wykłady na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1950–1954 pracowała jako kierownik literacki Państwowego Teatru Nowej Warszawy.
Wielką popularność wśród czytelników i uznanie krytyki zyskały psychologiczne powieści dla młodzieży, takie jak: Niespokojne godziny (1964), Wszystko inaczej (1968), Inna? (1975), Ważne i nieważne (1971), a przede wszystkim Ten obcy (1961). Książka ta figuruje na liście lektur szkolnych oraz została umieszczona w 1964 na Liście Honorowej IBBY i przetłumaczona na wiele języków. Książki Ireny Jurgielewiczowej tłumaczone były m.in. na język czeski, bułgarski, japoński, niemiecki, rosyjski, ukraiński, włoski [1].
Irena Jurgielewiczowa zmarła 25 maja 2003. Przeżyła 100 lat.
Kliknij, by zapoznać się z biografią zamieszczoną na Wikipedii, klp.pl oraz z obszernym artykułem Kaliny Błażejowskiej Proszę spalić bez czytania.
Źródło horoskopu
Dane na podstawie aktu urodzenia przekazał Wojciech Suchomski.
