Lechoń Jan
Dane | Jan Lechoń |
---|---|
Data urodzenia | 13.03.1899, godz. 07:00 |
Miejscowość | Warszawa (52°13′N 21°00′E) |
Strefa czasowa | GMT+1:24 |
Słońce | 23° Ryb |
Księżyc | 12° Barana |
Ascendent | 14° Barana |
Biografia
Właśc. Leszek Józef Serafinowicz herbu Pobóg. Polski poeta, prozaik, krytyk literacki i teatralny, współtwórca grupy poetyckiej Skamander, autor dziennika. Był głęboko wierzącym katolikiem.
W czasie wojny polsko-bolszewickiej pracował w Biurze Prasowym Wodza Naczelnego Józefa Piłsudskiego. Współtworzył kabaret literacki "Pikador", który miał swoją siedzibę w kawiarni "Pod Picadorem". Należał do zarządu Związku Zawodowego Literatów Polskich, był sekretarzem generalnym PEN Clubu. Publikował w "Wiadomościach Literackich".
Debiutował mając 21 lat tomem wierszy Karmazynowy poemat (1920), który przyjęto z entuzjazmem. Problemy osobiste stały się podstawą depresji, a w jej wyniku - nieudanej próby samobójczej w marcu 1921, po której Lechoń leczył się w szpitalu psychiatrycznym w podkrakowskich Batowicach. W latach 1926–1929 był redaktorem pisma satyrycznego "Cyrulik Warszawski". W roku 1927 wziął udział w sprowadzeniu prochów Juliusza Słowackiego do Polski i pogrzebie na Wawelu. W latach 1930–1939 był attaché kulturalnym ambasady polskiej w Paryżu.
Po klęsce Francji (podczas drugiej wojny światowej) wyjechał do Brazylii (przebywał tam m.in. z zaprzyjaźnionym Julianem Tuwimem), a później do Stanów Zjednoczonych gdzie zamieszkał w Nowym Jorku. Brał udział w życiu tamtejszej Polonii. Lechoń był współzałożycielem Polskiego Instytutu Nauk i Sztuk w USA. Współpracował z radiem, redagował wiele periodyków polonijnych.
Zginął skacząc z dwunastego piętra hotelu Hudson. Jako motyw podawano poufnie "zaszczucie ze strony środowiska polonijnego" potęgujące depresję. Według jednej z hipotez miał być represjonowany przez niektórych tamtejszych Polaków za swą orientację homoseksualną. Skrywaną orientację Lechonia znał, sam homoseksualny, Jarosław Iwaszkiewicz, pisała o niej również w swoich pamiętnikach Anna Iwaszkiewiczowa.
Z szerszą biografią można zapoznać się na Wikipedii.
Kluczowe wydarzenia
- 6 grudnia 1919 - słowo wstępne podczas pierwszego publicznego występu grupy Skamander [1], Lechoń był także twórcą nazwy grupy.
- 1920 - wydany został zbiór poezji Karmazynowy poemat.
- marzec 1921 - pierwsza nieudana próba samobójcza (zażycie ogromnej dawki weronalu), zakończona pobytem w szpitalu psychiatrycznym.
- 1929-1939 - dekada niemal zupełnego milczenia na tle artystycznym.
- czerwiec 1940, ew. później - wyjazd do Brazylii.
- 11 sierpnia 1941 - przybył do Stanów Zjednoczonych (Nowego Jorku) z Sao Paulo. Początkowo mieszkał w hotelach, pensjonatach i u przyjaciół, a od października 1951 na stałe we własnym pokoju przy 505 East 82nd Street.
- listopad 1941 - razem z K. Wierzyńskim i J. Witlinem stworzył Tygodniowym Przegląd Literacki Koła Pisarzy z Polski. W styczniu 1943 pismo to zostało przekształcone w duży Tygodnik Polski.
- 1946 - spisuje testament i przechodzi operację chirurgiczną.
- 30 sierpnia 1949 - pierwszy zapis w dzienniku Jana Lechonia, utworzony za radą psychiatry (ostatnia notatka z dnia 30 maja 1956, na 9 dni przed śmiercią).
- 8 czerwca 1956 - samobójstwo artysty, skok przed południem z wysokiego piętra hotelu w Nowym Jorku.
Źródło horoskopu
Dane dostarczył Wojciech Suchomski na podstawie aktu urodzenia [2]