Stachniuk "Stoigniew" Jan

Dane	Jan "Stoigniew" Stachniuk
Data urodzenia	13.01.1905, godz. 08:30
Miejscowość	Kowel (51°22′N; 24°43′E)
Strefa czasowa	GMT +1.55
Słońce	23° Koziorożca
Księżyc	17° Barana
Ascendent	25° Koziorożca

Horoskop Jana Stachniuka

Biografia

Polski filozof i publicysta. Jeden z głównych ideologów polskiego nacjonalizmu. Teoretyk i twórca idei zadrugizmu, kulturalizmu, a także redaktor naczelny przedwojennego, nacjonalistycznego pisma „Zadruga” oraz lider skupionej wokół niego grupy o tej samej nazwie.

Dla Stachniuka fundamentem nowego człowieka, a w konsekwencji i społeczeństwa, miały być heroiczna twórczość i dynamizm reprezentowane przez dawne wspólnoty pogańskich Słowian. Uważał się za nacjonalistę, jednak koncepcje polityczno-społeczne Wszechpolaków budziły jego zdecydowaną niechęć. Przede wszystkim dlatego, że opierały się na wartościach katolickich [1].

W 1937 roku założył pismo „Zadruga”, które wydawał w Warszawie do 1939 roku. Wokół pisma skupiło się grono zwolenników jego koncepcji historiozoficznej. Członkowie grupy przyjmowali imiona słowiańskie, wówczas przybrał imię Stoigniew, będący później jego pseudonimem w AK. Tuż po wojnie nie udało mu się zalegalizować Zadrugi, a publikowane książki wywoływały wrogie reakcje zarówno w legalnej prasie krajowej jak i emigracyjnej. Bezpośrednim powodem aresztowania było powiązanie członka redakcji „Zadrugi” Bogusława Stępińskiego z aresztowanym w 1949 Bolesławem Weszczakiem. W pokazowym procesie prokurator Beniamin Wejsblech zażądał kary śmierci, jednak wyrokiem z 9 lipca 1952 roku Stachniuka skazano na 15 lat więzienia. Po zastosowaniu amnestii kara wynosiła siedem lat. Stachniuka zesłano do jednego z najcięższych więzień (Barczewo), gdzie był bity i torturowany. Z niewoli wyszedł jako kaleka niezdolny do sprawnego życia.

W okresie 2 III – 17 IV 1961 przebywał w Państwowym Szpitalu dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w Pruszkowie. Żył w biedzie, wspierali go materialnie jego zwolennicy, m.in. Teodor Jakubowski i Lech Ran-Rokicki. W maju 1961 wobec pogarszającego się stanu zdrowia otrzymał (prawdopodobnie dzięki wsparciu F. Widy-Wirskiego) miejsce w domu opieki w Radości [2].

Z szerszą biografią można zapoznać się na Wikipedii.

Kluczowe wydarzenia

• 1930 - ukończył Wyższą Szkołę Handlową w Poznaniu. Po studiach krótko pracował w Kasie Chorych w Tucholi.
• od grudnia 1931 do maja 1932 - pełnił funkcję redaktora odpowiedzialnego organu ZPMD w Poznaniu – „Życie Uniwersyteckie”.
• w sierpniu 1939 - opublikował „Dzieje bez dziejów”, będące analizą przyczyn upadku dziejowego Polski od schyłku XVI w., za który winą (w ostatecznej instancji) obarczał katolicyzm i kontrreformację jezuicką w Polsce [3].
• 9 lipca 1952 - Stachniuka skazano na 15 lat więzienia. Sąd Najwyższy wyrokiem z 24 grudnia 1953 roku zmniejszył tę karę do lat ośmiu, a po zastosowaniu amnestii kara wynosiła siedem lat.
• 14 sierpnia 1963 - zmarł w zakładzie leczniczym w Radości koło Warszawy.

Ciekawostki

Według Stachniuka narody słowiańskie uległy bardziej dogłębnej chrystianizacji niż ludy germańskie w których zachowały się tendencje pogańskie. „W ich instytucjach wojennych, obyczajach, poezji, podaniach (mitologii), uchowało się wiele zwyczajów pogańskich”, twierdził. (...) Chrześcijaństwo nie wywarło a nich większego wpływ, co zdaniem Stachniuka zaowocowało później Reformacją Marcina Lutra i wspaniałym rozwojem kapitalistycznych stosunków społecznych. Słowianie przyjęli chrześcijaństwo bardziej dosłownie...

Więcej w tekście: Kulturalizm Jana Stachniuka, czyli rewolucja konserwatywna po polsku

Źródło horoskopu

Godzina uzyskana od Włodzimierza H. Zylbertala.