Sadowski Paweł Teofan

Z Baza horoskopów Polskiego Towarzystwa Astrologicznego
Skocz do: nawigacja, szukaj
PTS.jpg
Dane Paweł Teofan Sadowski
Data urodzenia 25.12.1890, godz. 19:30
Miejscowość Pilwiszki, Litwa (54°43′N 25°13'E)
Strefa czasowa GMT+0
Słońce 5° Koziorożca
Księżyc 30° Bliźniąt
Ascendent 4° Panny
Horoskop Pawła Teofana Sadowskiego

Biografia

Astrolog okresu powojennej Polski, który miał duży wpływ na środowisko ezoteryczno-astrologiczne działające w naszym kraju. Członek honorowy Stowarzyszenia Astrologów w Poznaniu. Sam jednak nie uważał się za astrologa, lecz za astrogenetyka. Sprawnie posługiwał się rozmaitymi technikami prognostycznymi, przy okazji odkrywając, że osie horoskopu mają 16 minut kątowych "grubości", co miało dla niego kolosalne znaczenie zarówno w prognozie, jak i w rektyfikacji horoskopu, którą przeprowadzał zgodnie z własną metodą tzw. dyrekcji wiekowych. Paweł Sadowski przez wielu uważany był za mistrza i mentora - swoim uczniom jednak stawiał bardzo wysokie wymagania. Nie opublikował żadnej książki na temat astrologii. Zachowała się po nim jedynie obfita korespondencja, jaką prowadził ze swoimi uczniami. Zmarł 9 marca 1983 roku w Warszawie.


Tadeusz Wroński we wspomnieniach (In memoriam Pawła Sadowskiego, "Problemy Astrologii", Poznań 1983), pisze:

"Byłem uczniem Pawła Sadowskiego przez 36 lat i mogę tu stwierdzić, że to co on sobą reprezentował, było czymś naprawdę oryginalnym i wielkim. (...) O ile wiem, cała matematyka astrologiczna pochodziła u Teofana Sadowskiego ze źródeł astrologii niemieckiej (Brandler-Pracht, Glahn, Schwab, Klocker - a później Troiński). Za jedyny system domifikacji Teofan Sadowski uznawał system Placidusa. Stosował on w swych obliczeniach formuły trygonometryczne oryginalne (nieuproszczone). (...) Wiedza techniczna T. Sadowskiego była olbrzymia, ale z pewnością jeszcze więcej rzeczy odrzucił on jako nieistotne lub niedziałające. Wiem, że interesował się on tranzytami, profekcjami, punktami sensytywnymi, był bardzo negatywnie nastawiony do sprawy godności, egzaltacji czy upadku planet w zależności od tego, w jakich znakach się one znajdują. Co do sprawy domifikacji, to uczył on, aby umieć odnaleźć treść każdego domu samemu, tak jak tego wymagał od znawstwa znaków zodiaku."


Leon Zawadzki:

Polski mistrz astrologii, Paweł "Teofan" Sadowski mawiał: (...) można powiedzieć, że astroenergetyka z jednej a psychologia z drugiej strony są jakby dwoma skrzydłami ptaka, który może latać dopiero wtedy, gdy działają oba skrzydła. Mianem "astroenergetyki" określił Sadowski właśnie ową nieuchwytną zdolność chwytania przesłania wróżebnego. Leon Zawadzki, Ariadna - wyrocznia, Studio Astropsychologii, Białystok 2000, s. 17. [1]

"Panie Leonie - powiedział do mnie Mistrz Teofan Sadowski - niech pan uważa na kobiety. Zaspakajanie ich zachcianek nigdy jeszcze nikogo nie uczyniło astrologiem, ale wielu już skończyło marnie i sami nie wiedzą, gdzie podziała się ich energia." [2].

"Genialny polski astrolog Paweł Teofan Sadowski mawiał, że astrolog powinien latać na dwóch skrzydłach: jednym jest wiedza, drugim intuicja." [3]


Jacek Dobrowolski:

"(...) Ciekawszą koncepcję helleńskich źródeł chrześcijaństwa przedstawił mi astrolog Paweł Teofan Sadowski w latach 1970-1975. Według niego Jezus miał być inicjowany przez dionizyjczyków/eleuzyńczyków w czasie swej młodości w Egipcie ( por. ucieczka do Egiptu tzw. okres ukryty). Była to nauka o Duchu (Nous), śmierci i zmartwychwstaniu Dionizosa syna Dzeusa z dopełniającym kultem Apollona oraz Demeter (matki bolejącej nad utratą córki Kory/Persefony. (...) Zdaniem Teofana nauka Chrystusa o nieśmiertelnym duchu przejawiającym się w niezliczonych formach, tożsama z inicjacjami dionizyjskimi i eleuzyńskimi nie została nikomu przekazana i nikt jej nie zrozumiał, oczywiście oprócz Teofana."

Komentarz Jacka Dobrowolskiego do artykułu Wojciecha Jóźwiaka Doherty'ego: ateńskie źródła chrześcijaństwa [4].


Źródło horoskopu

"Urodził się 25. XII. 1890 w Pirwiszkach koło Kowna (ASC 3° 11´ Panny)". T. Wroński, In memoriam Pawła Sadowskiego, w: "Problemy Astrologii" (Stowarzyszenie Astrologów w Poznaniu), Poznań 1983, s. 5.