Parczewski Alfons
Wersja z dnia 20:17, 7 lis 2014 autorstwa Kuba Ruszkowski (dyskusja | edycje) (→Kluczowe wydarzenia)
 |
|
| Dane | Alfons Parczewski |
|---|---|
| Data urodzenia | 15.11.1849, godz. 1:00 |
| Miejscowość | Wodzierady (51°43′N 19°09′E) |
| Strefa czasowa | GMT+1:17 |
| Słońce | 23° Skorpiona |
| Księżyc | 24° Skorpiona |
| Ascendent | 16° Panny |
Biografia
Prawnik, historyk, regionalista, działacz społeczno-polityczny i narodowy, członek Stronnictwa Narodowo-Demokratycznego, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, profesor i rektor Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, członek Polskiej Akademii Umiejętności, prezes Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Wilnie, lingwista, bibliofil.
Żonaty z Aleksandrą Bochdanówną, jednak żyli w separacji. Mieli córkę Reginę.
Z szerszą biografią można zapoznać się na Wikipedii i w bardzo rozbudowanym haśle w Internetowym Polskim Słowniku Biograficznym. Dostępne są również fragmenty dzienników Alfonsa Parczewskiego: [1].
Kluczowe wydarzenia
- 1869 / 1870 - skończył studia wyższe na Wydziale Prawa i Administracji w Szkole Głównej Warszawskiej.
- 1878 - żeni się z Aleksandrą z Bochdanów.
- marzec 1905 - jako członek delegacji Królestwa Polskiego, udaje się do Petersburga w sprawie przywrócenia nauczania języka polskiego w szkołach. Zostaje aresztowany (pomylony z agentem Bundu) w grudniu tego roku pod zarzutem namawiania żołnierzy rosyjskich do buntu i przechowywania broni. 22 grudnia został uwolniony dzięki adwokatom, musiał jednak opuścić Królestwo i wyjechał do Galicji.
- kwiecień 1906 - 1912 - jest posłem z ziemi kaliskiej do I Dumy. Umożliwiło mu to powrót do kraju.
- sierpień 1914 - przenosi się z Kalisza do Warszawy.
- 1915 - w sierpniu współorganizuje Wydział Prawa na reaktywowanym Uniwersytecie Warszawskim, a w październiku zostaje dziekanem tego wydziału.
- luty 1919 - wystąpił do Senatu Akademickiego z memoriałem w sprawie utworzenia przy UW Wydziału Teologii Ewangelickiej i przyczynił się do jego powstania.
- 1922 – 1924 - sprawuje funkcję rektora Uniwersytetu im. Stefana Batorego w Wilnie.
- 1929 - otrzymuje tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu im. Stefana Batorego.
- 21 kwietnia 1933 - zmarł w Wilnie.
