Niewiadomski Eligiusz: Różnice pomiędzy wersjami
(Nie pokazano 4 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
Linia 17: | Linia 17: | ||
Szukając pracy, zajął się wykładami o historii sztuki, wzbogacając je zbieranymi za granicą materiałami ikonograficznymi przy wykorzystaniu takich ówczesnych nowinek technicznych jak np. przeźrocza. Wykładał na pensjach żeńskich (m.in. Szkole im. Cecylii Plater-Zyberkówny w Warszawie, Wolnej Wszechnicy Polskiej, Szkole Rotwanda i Wawelberga, kursach ogrodniczych i graficznych), urządzał także liczne odczyty na prowincji. Wydał w tym czasie szereg opracowań naukowych – wielkie dwutomowe dzieło O sztuce średniowiecznej, publikował artykuły w czasopiśmie Witeź. W latach 1904–1910 wykonał polichromię w kościele farnym pw. św. Bartłomieja w Koninie, a okna świątyni ozdobił secesyjnymi witrażami. | Szukając pracy, zajął się wykładami o historii sztuki, wzbogacając je zbieranymi za granicą materiałami ikonograficznymi przy wykorzystaniu takich ówczesnych nowinek technicznych jak np. przeźrocza. Wykładał na pensjach żeńskich (m.in. Szkole im. Cecylii Plater-Zyberkówny w Warszawie, Wolnej Wszechnicy Polskiej, Szkole Rotwanda i Wawelberga, kursach ogrodniczych i graficznych), urządzał także liczne odczyty na prowincji. Wydał w tym czasie szereg opracowań naukowych – wielkie dwutomowe dzieło O sztuce średniowiecznej, publikował artykuły w czasopiśmie Witeź. W latach 1904–1910 wykonał polichromię w kościele farnym pw. św. Bartłomieja w Koninie, a okna świątyni ozdobił secesyjnymi witrażami. | ||
− | 30 grudnia 1922, w pierwszym dniu procesu, Niewiadomski został skazany przez sąd na karę śmierci, której sam dla siebie zażądał. W czasie procesu przyznał się, że przed wyborem Narutowicza na prezydenta nosił się z zamiarem wykonania zamachu na Józefa Piłsudskiego, uznając go za głównego winnego demokratycznego i lewicowego rozkładu, który toczył jego zdaniem Polskę. | + | 30 grudnia 1922, w pierwszym dniu procesu, Niewiadomski został skazany przez sąd na karę śmierci, której sam dla siebie zażądał. W czasie procesu przyznał się, że przed wyborem [[Narutowicz Gabriel|Narutowicza]] na prezydenta nosił się z zamiarem wykonania zamachu na [[Piłsudski Józef|Józefa Piłsudskiego]], uznając go za głównego winnego demokratycznego i lewicowego rozkładu, który toczył jego zdaniem Polskę. |
+ | |||
+ | Sam Niewiadomski uważał, że to co zrobił w gmachu Zachęty, to bohaterstwo. Stracono go na Cytadeli i tam pochowano pod murem. Nieco ponad miesiąc po wykonaniu wyroku śmierci rodzina Niewiadomskiego przeniosła jego ciało na Powązki. Tysiące warszawiaków wzięły udział w tym pogrzebie, czcząc go jako bohatera [https://natemat.pl/294417,wieniec-na-grobie-zabojcy-gabriela-narutowicza-eligiusza-niewiadomskiego]. | ||
Linia 26: | Linia 28: | ||
* od 1897 - wykładał rysunek na Politechnice Warszawskiej; poświęcił się pracy na rzecz utworzenia w Warszawie Szkoły Sztuk Pięknych na europejskim poziomie. Przygotował statut uczelni, plan prac, a dzięki swoim kontaktom ściągnął do Warszawy wielu wybitnych twórców, m.in. Ferdynanda Ruszczyca, Xawerego Dunikowskiego, Edwarda Trojanowskiego, Kazimierza Stabrowskiego. Jak wielu współczesnych uległ modzie na wyjazdy do Zakopanego i górskie wycieczki, był jednym z pionierów polskiego taternictwa i autorem jednej z pierwszych map Tatr, na której zaznaczył szlaki turystyczne i schroniska | * od 1897 - wykładał rysunek na Politechnice Warszawskiej; poświęcił się pracy na rzecz utworzenia w Warszawie Szkoły Sztuk Pięknych na europejskim poziomie. Przygotował statut uczelni, plan prac, a dzięki swoim kontaktom ściągnął do Warszawy wielu wybitnych twórców, m.in. Ferdynanda Ruszczyca, Xawerego Dunikowskiego, Edwarda Trojanowskiego, Kazimierza Stabrowskiego. Jak wielu współczesnych uległ modzie na wyjazdy do Zakopanego i górskie wycieczki, był jednym z pionierów polskiego taternictwa i autorem jednej z pierwszych map Tatr, na której zaznaczył szlaki turystyczne i schroniska | ||
* 28 lutego 1918 - uległ ciężkiemu wypadkowi wyskakując z tramwaju | * 28 lutego 1918 - uległ ciężkiemu wypadkowi wyskakując z tramwaju | ||
− | * 16 grudnia 1922 - w czasie otwarcia wystawy w warszawskiej Zachęcie, obecny tam Niewiadomski oddał w kierunku prezydenta RP Gabriela Narutowicza trzy strzały z rewolweru. Narutowicz zginął na miejscu. Niewiadomski nie bronił się i nie próbował uciec, policja od razu go aresztowała. | + | * 16 grudnia 1922 - w czasie otwarcia wystawy w warszawskiej Zachęcie, obecny tam Niewiadomski oddał w kierunku prezydenta RP [[Narutowicz Gabriel|Gabriela Narutowicza]] trzy strzały z rewolweru. Narutowicz zginął na miejscu. Niewiadomski nie bronił się i nie próbował uciec, policja od razu go aresztowała. |
* 31 stycznia 1923 - został rozstrzelany przez pluton egzekucyjny. W momencie egzekucji wyraził wolę, by nie przywiązywano go do słupka ani nie zawiązywano mu oczu. Jego ostatnie słowa brzmiały: „''Ginę za Polskę, którą gubi Piłsudski!''”. | * 31 stycznia 1923 - został rozstrzelany przez pluton egzekucyjny. W momencie egzekucji wyraził wolę, by nie przywiązywano go do słupka ani nie zawiązywano mu oczu. Jego ostatnie słowa brzmiały: „''Ginę za Polskę, którą gubi Piłsudski!''”. | ||
== Ciekawostki == | == Ciekawostki == | ||
+ | Zabójca Gabriela Narutowicza był bowiem przede wszystkim – można by rzec – niespełnionym zawodowo dziwakiem [https://www.newsweek.pl/wiedza/historia/eligiusz-niewiadomski-sylwetka-zabojcy-gabriela-narutowicza/57mhzrt]. | ||
+ | ''Zdaniem malarza Skotnickiego, zeznającego w roli świadka, jego były kolega pragnął zostać męczennikiem w walce o „czystą rasowo” Polskę. Podobne opinie wygłaszały również inne osoby znające oskarżonego. Nie osiągnąwszy wielkości, o jakiej skrycie marzył, rozgoryczony i zniechęcony malarz miał pogrążyć się w myślach samobójczych'' (…) [https://twojahistoria.pl/2019/07/06/eligiusz-niewiadomski-kogo-tak-naprawde-chcial-zamordowac-zabojca-narutowicza/]. | ||
== Źródło horoskopu == | == Źródło horoskopu == |
Aktualna wersja na dzień 22:03, 26 paź 2020
Dane | Eligiusz Niewiadomski |
---|---|
Data urodzenia | 01.12.1869, godz. 02:00 |
Miejscowość | Warszawa |
Strefa czasowa | LMT +1.24 |
Słońce | 9° Strzelca |
Księżyc | 7° Skorpiona |
Ascendent | 7° Wagi |
Biografia
Polski malarz, wykładowca i krytyk sztuki, społecznik, uczestnik walk o niepodległość Polski, sympatyk ruchów nacjonalistycznych, zabójca pierwszego prezydenta RP Gabriela Narutowicza, kierownik Wydziału II malarstwa, rzeźby i sztuk zdobniczych w Ministerstwie Sztuki i Kultury w 1919.
Szukając pracy, zajął się wykładami o historii sztuki, wzbogacając je zbieranymi za granicą materiałami ikonograficznymi przy wykorzystaniu takich ówczesnych nowinek technicznych jak np. przeźrocza. Wykładał na pensjach żeńskich (m.in. Szkole im. Cecylii Plater-Zyberkówny w Warszawie, Wolnej Wszechnicy Polskiej, Szkole Rotwanda i Wawelberga, kursach ogrodniczych i graficznych), urządzał także liczne odczyty na prowincji. Wydał w tym czasie szereg opracowań naukowych – wielkie dwutomowe dzieło O sztuce średniowiecznej, publikował artykuły w czasopiśmie Witeź. W latach 1904–1910 wykonał polichromię w kościele farnym pw. św. Bartłomieja w Koninie, a okna świątyni ozdobił secesyjnymi witrażami.
30 grudnia 1922, w pierwszym dniu procesu, Niewiadomski został skazany przez sąd na karę śmierci, której sam dla siebie zażądał. W czasie procesu przyznał się, że przed wyborem Narutowicza na prezydenta nosił się z zamiarem wykonania zamachu na Józefa Piłsudskiego, uznając go za głównego winnego demokratycznego i lewicowego rozkładu, który toczył jego zdaniem Polskę.
Sam Niewiadomski uważał, że to co zrobił w gmachu Zachęty, to bohaterstwo. Stracono go na Cytadeli i tam pochowano pod murem. Nieco ponad miesiąc po wykonaniu wyroku śmierci rodzina Niewiadomskiego przeniosła jego ciało na Powązki. Tysiące warszawiaków wzięły udział w tym pogrzebie, czcząc go jako bohatera [1].
Z szerszą biografią można zapoznać się na Wikipedii
Kluczowe wydarzenia
~ 1871 - w wieku 2 lat Eligiusz Niewiadomski stracił matkę, którą odtąd zastępowała mu starsza siostra Cecylia
- od 1897 - wykładał rysunek na Politechnice Warszawskiej; poświęcił się pracy na rzecz utworzenia w Warszawie Szkoły Sztuk Pięknych na europejskim poziomie. Przygotował statut uczelni, plan prac, a dzięki swoim kontaktom ściągnął do Warszawy wielu wybitnych twórców, m.in. Ferdynanda Ruszczyca, Xawerego Dunikowskiego, Edwarda Trojanowskiego, Kazimierza Stabrowskiego. Jak wielu współczesnych uległ modzie na wyjazdy do Zakopanego i górskie wycieczki, był jednym z pionierów polskiego taternictwa i autorem jednej z pierwszych map Tatr, na której zaznaczył szlaki turystyczne i schroniska
- 28 lutego 1918 - uległ ciężkiemu wypadkowi wyskakując z tramwaju
- 16 grudnia 1922 - w czasie otwarcia wystawy w warszawskiej Zachęcie, obecny tam Niewiadomski oddał w kierunku prezydenta RP Gabriela Narutowicza trzy strzały z rewolweru. Narutowicz zginął na miejscu. Niewiadomski nie bronił się i nie próbował uciec, policja od razu go aresztowała.
- 31 stycznia 1923 - został rozstrzelany przez pluton egzekucyjny. W momencie egzekucji wyraził wolę, by nie przywiązywano go do słupka ani nie zawiązywano mu oczu. Jego ostatnie słowa brzmiały: „Ginę za Polskę, którą gubi Piłsudski!”.
Ciekawostki
Zabójca Gabriela Narutowicza był bowiem przede wszystkim – można by rzec – niespełnionym zawodowo dziwakiem [2].
Zdaniem malarza Skotnickiego, zeznającego w roli świadka, jego były kolega pragnął zostać męczennikiem w walce o „czystą rasowo” Polskę. Podobne opinie wygłaszały również inne osoby znające oskarżonego. Nie osiągnąwszy wielkości, o jakiej skrycie marzył, rozgoryczony i zniechęcony malarz miał pogrążyć się w myślach samobójczych (…) [3].
Źródło horoskopu
Eligiusz Józef Niewiadomski w Warszawie, 01.12.1869 wo dwa czasa utra. skan aktu chrztu nr.250, w parafii Św. Jana w W-wie. Wpisany jest z pierwszym imieniem Emiliusz, w roku 1871, jako syn Wincentego i Julii Werner.
Informację dodał Jarosław Gronert.