Lubomirski Jerzy Sebastian

Z Baza horoskopów Polskiego Towarzystwa Astrologicznego
Wersja z dnia 01:37, 27 kwi 2016 autorstwa Miroslawczylek (dyskusja | edycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacja, szukaj
Dane Jerzy Sebastian Lubomirski
Data urodzenia 20.1.1616, godz. 07:30
Miejscowość Wiśnicz (50°48′N; 20°10′E)
Strefa czasowa LMT-1:21
Słońce 30° Koziorożca
Księżyc 20° Wodnika
Ascendent 20° Koziorożca
Horoskop Jerzego Sebastiana Lubomirskiego

Biografia

Hetman polny koronny od 1657 roku, marszałek nadworny koronny od 1650 roku, marszałek wielki koronny od 1649, wicemarszałek Trybunału Głównego Koronnego w 1641 i 1645 roku, starosta perejasławski w latach 1660-1667, kazimierski w latach 1656-1667, olsztyński w latach 1654-1667, przemyski w 1652 roku, starosta krakowski w latach 1646-1664, starosta chmielnicki w latach 1645-1665, sądecki w latach 1637-1646, grybowski w latach 1636-1663, lipnicki w latach 1622-1663, dobczycki w latach 1622-1649.

W 1629 roku wyruszył z bratem Aleksandrem kształcić się za granicę. W czasie tych podróży poznawał sztukę fortyfikacyjną, uczył się retoryki, gramatyki, matematyki, języków, a w kontaktach z zagranicznymi możnymi nabierał ogłady towarzyskiej. W 1636 wrócił do kraju. We wrześniu 1636 zapoczątkował swoją karierę polityczną, gdy został wybrany marszałkiem sejmiku deputackiego, który wybierał deputata z województwa do Trybunału Koronnego. W grudniu tego samego roku został wybrany posłem na Sejm Walny. Aktywnie występował na wielu kolejnych sejmach i sejmikach. Tamże często wypowiadał się w duchu przyjaznym szlachcie. Kolejne zwycięstwa wojenne również przysparzały mu popularności. Jerzy Sebastian Lubomirski był bardzo popularny wśród szlachty.

Lubomirski doskonale znał zwyczaje panujące na ościennych dworach. Negocjował z nuncjuszem papieskim w sprawie wojny przeciwko Turcji, której był przeciwnikiem. Wielokrotnie prowadził rozmowy z chanem tureckim. Jako marszałek nadworny negocjował z posłami moskiewskimi. Lubomirski twardo bronił interesów Rzeczypospolitej, co doprowadziło do zatargu. Sytuacja na linii Kraków – Moskwa zaostrzyła się. Lubomirski wyszedł z rozmów zwycięsko, dał się poznać jako twardy negocjator, dzięki czemu jego opinia publiczna była ponownie po jego stronie. 1654 i 1655 roku Lubomirski prowadził rokowania z dworem wiedeńskim na polecenie Jana Kazimierza. Odegrał kluczową rolę podczas wypierania najeźdźców z terenów Polski, jednocześnie od 1657 roku pełniąc rolę głównego negocjatora z obozem wroga. Jego zasługi i poparcie zostały ponownie nagrodzone. Książę został obrany hetmanem polnym podczas zjazdu senatorów na Jasnej Górze, nawet wbrew sugestii króla.

Inicjator konfederacji wojskowej skierowanej przeciwko królowi Jana II Kazimierza, nazwanej Rokoszem Lubomirskiego [1]. W grudniu 1664 roku sąd sejmowy skazał hetmana za zdradę stanu na utratę urzędów, banicję i infamię. Jerzy Lubomirski jeszcze przed wyrokiem schronił się na Śląsku, gdzie nawiązał kontakty z cesarzem Leopoldem I, elektorem Brandenburgii Fryderykiem Wilhelmem i królem Szwecji Karolem XI, uzyskując od nich pomoc materialną na zaciąg wojska. Wydał manifest, w którym wystąpił jako obrońca wolności przed absolutyzmem dworu Jana Kazimierza. W latach 1665–1666 jego zwolennicy, zrywając sejmy, paraliżowali działalność ustawodawczą, a sam Lubomirski, poparty przez część wojska koronnego i szlachtę, pobił oddziały królewskie pod Częstochową (1665) [2] i Mątwami [3] (1666). W 1666 roku strony zawarły ugodę w Łęgonicach.

Lubomirski był również pisarzem. Przełożył Guariniego Wiernego pasterza (1695, II. wyd. 1722), napisał też pismo polityczne Jawnej niewinności manifest (1666). Jest bohaterem poematu Wespazjana Kochowskiego Kamień świadectwa oraz dramatów K. Szajnochy, A. E. Odyńca i J. Szujskiego. Dzieje jego rokoszu przedstawił Tadeusz Korzon w Doli i niedoli Jana Sobieskiego (1898)


Z szerszą biografią można zapoznać się na Wikipedii

Kluczowe wydarzenia

  • 1629 do 1636 - podróże zagraniczne z bratem, głównie w celach edukacyjnych.
  • wrzesień 1636 - zapoczątkował swoją karierę polityczną, gdy został wybrany marszałkiem sejmiku deputackiego.
  • 1638 - otrzymał urzędy wojewody i starosty generalnego Krakowa.
  • 1638 - wziął ślub z 22-letnią córką wojewody sandomierskiego Konstancją Ligęzianką. Po ślubie otrzymał Rzeszów, jako jej wiano, na który składał się 1 zamek, 3 miasta, 34 wsie, 21,5 folwarku.
  • 1643 - został marszałkiem sejmu zwyczajnego i była to pierwsza ogólnopolska funkcja w jego karierze.
  • 1650 - został marszałkiem wielkim koronnym, w ramach uznania zasług dyplomatycznych i zawarcia przymierza z Chanem, Islamem III Girejem, po bitwie pod Zborowem [4].
  • 1650 - zaatakował Hieronima Radziejowskiego za korupcję, wchodząc w konflikt z królem, Janem II Kazimierzem Wazą.
  • 1654 - zawarł drugie małżeństwo, z Barbarą z Tarłów, wdową po staroście olsztyńskim. Druga żona wniosła mu w posagu Janowiec nad Wisłą.
  • 7 października 1660 - Jerzy Lubomirski wziął ze sobą 14-15 tys. żołnierzy (w tym 2000 piechoty i 5-6 tys. Tatarów) i ruszył pod Słobodyszcze przeciwko 20-tys. armii kozackiej Jerzego Chmielnickiego. Bitwa była elementem kampanii, mającej na celu odcięcie posiłków, zmierzających do zjednoczenia sił rosyjsko - kozackich, zakończyła się taktycznym zwycięstwem, z dużym udziałem planu J. S. Lubomirskiego.
  • 29 grudnia 1664 - za podburzanie szlachty przeciw królowi, próbę przejęcia władzy, zdradę stanu, przekupstwa został skazany na karę śmierci, konfiskatę dóbr i utratę czci. Lubomirski zdecydował się na wyjazd z kraju.
  • 12 i 13 lipca 1665 - stoczono wygraną przez rokoszan bitwę pod Mątwami. Wojska króla w sile ok. 20 tysięcy i 30 dział zostały pokonane przez ok. 16 tysięcy rokoszan. W bratobójczej bitwie i w rzezi która nastąpiła później zginęło łącznie 3873 żołnierzy królewskich i niewielka, nieznana bliżej liczba rokoszan.
  • 31 lipca 1666 - ugoda w Łęgonicach: Lubomirski ukorzył się przed królem, a Jan Kazimierz zrezygnował z planów elekcji vivente rege.
  • 31 grudnia 1667 - zmarł we Wrocławiu

Ciekawostki

Jako jedyny polski arystokrata nie złożył hołdu Karolowi Gustawowi.

Postać Lubomirskiego ściśle się wiąże nie tylko z osobą króla Jana II Kazimierza, ale i przyszłego króla, Jana III Sobieskiego. Otóż, wspomniany Jan Sobieski, z własnej inicjatywy wystąpił przeciwko rokoszowi Lubomirskiego, aby ponieść klęskę pod Mątwami, tracąc 1500 żołnierzy, podpisując ugodę w Łęgonicach. Pół roku później Lubomirski zmarł, co przecięło wszelkie wątpliwości dotyczące sprawowania przez Sobieskiego godności marszałka (którym zdążył być ledwie przez 2 miesiące).

Źródło horoskopu

Wiktor Czermak, Studya historyczne, Spółka Wydawnicza Polska, s. 157. "Drugi syn Stanisława, nasz Jerzy Sebastyan, urodził się w roku 1616, dnia 20 stycznia, na pół godziny przed wschodem słońca (więc około g. 7 z rana) pod Krakowem".

Informację przekazał Mirosław Czylek