Spektakl "Dziady" (1967)

Z Baza horoskopów Polskiego Towarzystwa Astrologicznego
Skocz do: nawigacja, szukaj
Dane Premiera Dziadów w reż. Kazimierza Dejmka
Data 25.11.1967, godz. 19:35
Miejscowość Warszawa (52°13′N 21°00′E)
Strefa czasowa GMT +1
Słońce 3° Strzelca
Księżyc 13° Panny
Ascendent 30° Raka


Horoskop premiery Dziadów w reżyserii K. Dejmka


Opis

Dziady [1] w Teatrze Narodowym, w reżyserii Kazimierza Dejmka i ze scenografią Andrzeja Stopki. Przedstawienie zyskało wymiar polityczny, zaniepokojone jego odbiorem społecznym i antyradziecką wymową władze komunistyczne nakazały zdjęcie spektaklu z afisza. Decyzja spowodowała protesty, które zapoczątkowały wydarzenia Marca 1968. Główną rolę w przedstawieniu zagrał Gustaw Holoubek (Gustaw–Konrad), partnerowali mu m.in. Józef Duriasz (Ksiądz Piotr), Zdzisław Mrożewski (Senator), Kazimierz Opaliński (Guślarz), Barbara Rachwalska (Pani Rollison), Stanisław Zaczyk (Adolf), Ignacy Machowski (Doktor).

Charakterystyczną cechą spektaklu było odczytanie Dziadów m.in. w perspektywie społecznej. Dejmek uważał tekst Mickiewicza za największy rewolucyjny utwór w literaturze światowej. Równocześnie ujawnił się tutaj współczesny kontekst Dziadów. W postaci Holoubka widzowie zobaczyli ucieleśnienie dzisiejszego polskiego inteligenta. Rzeczywistość przeniknęła do świata scenicznego. Reakcja publiczności spowodowała, że Dziady stały się przedstawieniem politycznym, wymierzonym przeciwko Związkowi Radzieckiemu i rządzącej w Polsce partii komunistycznej. Władze zakazały grania przedstawienia w reżyserii Dejmka, który w konsekwencji stracił też fotel dyrektora Teatru Narodowego. [2]

Około 200 osób z transparentami "Chcemy prawdy Mickiewicza" i "Żądamy dalszych przedstawień" przeszło spod teatru pod pomnik Mickiewicza na Krakowskim Przedmieściu. Na ulicy Wierzbowej wznieśli okrzyki: "Chcemy wolności bez cenzury", "Żądamy zniesienia cenzury" oraz "Mickiewicz-Dejmek". Na Krakowskim Przedmieściu milicja brutalnie rozpędziła demonstrantów. Zatrzymani zostali Andrzej Seweryn, Wiktor Nagórski, Józef Dajczgewand, Jan Lityński, Sławomir Kretkowski, Andrzej Polowczyk. Większość została zwolniona po przesłuchaniu i ukarana przez kolegium ds. wykroczeń [3]

Wiec, który odbył się 8 marca 1968 r. na Uniwersytecie Warszawskim, stał się początkiem tzw. wydarzeń marcowych - kryzysu politycznego, fali studenckich protestów, walki frakcji wewnątrz PZPR oraz fali antysemickiej propagandy.


Aby dowiedzieć się więcej, zapoznaj się z materiałami: Historia marzec1968.pl, O inscenizacji "Dziadów" Adama Mickiewicza i Dzieje.pl - portal historyczny

Kluczowe wydarzenia

  • 16 stycznia 1968 - Ministerstwo Kultury i Sztuki powiadomiło dyrekcję Teatru Narodowego, że z dniem 1 lutego przedstawienie "Dziadów" będzie zawieszone [4]
  • 30 stycznia 1968 - w Teatrze Narodowym w Warszawie odbyło się ostatnie, jedenaste, przedstawienie "Dziadów"
  • 4 marca 1968 - decyzją ministra oświaty i szkolnictwa wyższego Henryka Jabłońskiego Adam Michnik oraz Henryk Szlajfer zostali skreśleni z listy studentów Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego za udział w demonstracji 30 stycznia i przekazywanie informacji zagranicznym dziennikarzom
  • 8 marca 1968 - na dziedzińcu Uniwersytetu Warszawskiego odbył się protestacyjny wiec. Wcześniej władze aresztowały studenckich przywódców: Henryka Szlajfera, Seweryna Blumsztajna, Jana Lityńskiego, Karola Modzelewskiego, Jacka Kuronia i Adama Michnika. Według informacji Generalnej Prokuratury z 6 czerwca 1968 r. w związku z wydarzeniami marcowymi zatrzymano ponad 2700 osób, w tym 359 studentów.
  • 19 marca 1968 - w Sali Kongresowej PKiN w Warszawie przemawiał Władysław Gomułka. Potępił antyradzieckie prowokacje w trakcie przedstawień "Dziadów"

Źródło horoskopu

Artykuł: "Konrad w oczach bezpieki" w portalu interia.pl [5]. Informację dostarczył Mirosław Czylek