Składkowski Felicjan Sławoj
 |
|
| Dane | Felicjan Sławoj Składkowski |
|---|---|
| Data urodzenia | 9.06.1885, godz. 12:00 |
| Miejscowość | Gąbin |
| Strefa czasowa | GMT+1:24 |
| Słońce | 19° Bliźniąt |
| Księżyc | 1° Byka |
| Ascendent | 21° Panny |
Biografia
Generał dywizji Wojska Polskiego, premier II RP, lekarz, wolnomularz, członek loży wolnomularskiej Wielkiej Loży Narodowej Polski.
W 1911 ukończył studia, uzyskując dyplom lekarski. Pracował jako lekarz w klinice chorób wewnętrznych. Po wybuchu I wojny światowej, przedarł się do Legionów Polskich organizujących się w Miechowie. Początkowo służył jako lekarz w V batalionie, 1 Pułku Piechoty Legionów. W tym czasie po raz pierwszy zetknął się z Józefem Piłsudskim. 9 października 1914 został mianowany podporucznikiem lekarzem. Od 20 grudnia 1914 był naczelnym lekarzem 1 Pułku Piechoty Legionów. W randze kapitana objął komendę nad tworzącym się w Zagłębiu Dąbrowskim Wojskiem Polskim. Był dowódcą tamtejszego Okręgu Wojskowego od 11 do 28 listopada 1918.
W czasie przewrotu majowego stanął po stronie Józefa Piłsudskiego. Miał opinię sprawnego organizatora, w związku z czym powierzono mu misję utrzymania porządku na ulicach stolicy podczas i bezpośrednio po zamachu stanu, jak również zapewnienia zaopatrzenia ludności w żywność po zwykłych cenach. 21 maja, po utworzeniu rządu Kazimierza Bartla, podjęto decyzję o utrzymaniu Składkowskiego na stanowisku komisarza miasta.
W październiku 1926 ustępujący minister spraw wewnętrznych, Kazimierz Młodzianowski, wskazał na Składkowskiego jako swego następcę. Nominowany został na to stanowisko 2 października 1926. Znany był z ogromnego przywiązania do osoby marszałka i bezkrytycznego do niego stosunku. Będąc ministrem spraw wewnętrznych, wydał rozporządzenie nakazujące m.in. stawianie ubikacji na polskich wsiach, gdyż jako lekarz z wykształcenia przywiązywał dużą wagę do podnoszenia poziomu higieny. Dzięki tej decyzji wiejskie ubikacje zaczęto nazywać sławojkami.
Został wybrany na posła w 1930, 1935 i 1938. Po śmierci Piłsudskiego, dotychczas monolityczny obóz sanacyjny podzielił się na dwie grupy – zwolenników prezydenta Ignacego Mościckiego i generalnego inspektora Sił Zbrojnych gen. Edwarda Śmigłego-Rydza. Edward Śmigły-Rydz wystąpił także z inicjatywą, aby szefem rządu został Felicjan Sławoj Składkowski. 13 maja 1936 otrzymał on propozycję objęcia tego stanowiska, wyrażoną w formie rozkazu. 15 maja 1936 Składkowski został premierem. Jednocześnie objął kierownictwo nad resortem spraw wewnętrznych. Był pierwszym ewangelikiem reformowanym w historii Polski na stanowisku szefa rządu. Gabinet Składkowskiego był niejednolity politycznie. Wchodzące w jego skład osoby niejednokrotnie prowadziły politykę w znaczącym stopniu niezależną od opinii premiera. Jako minister spraw wewnętrznych, Składkowski zwracał szczególną uwagę na stan administracji państwowej, zwłaszcza policji. Składkowski znany był również z tego, że wykonując obowiązki szefa rządu, starał się przeprowadzać jak największą liczbę inspekcji i wizytacji aparatu urzędniczego.
W czasie II wojny światowej opuścił Warszawę 7 września o godzinie 2 w nocy. Trafił najpierw do Łucka, a 15 września do Kosowa. 17 września, na wieść o wkroczeniu w granice RP Armii Czerwonej, przekroczył granicę polsko-rumuńską przez most na rzece Czeremosz w okolicy Kut. 30 września, po internowaniu przez Rumunów, Składkowski złożył dymisję z funkcji premiera. 5 października została ona przyjęta przez nowego prezydenta, Władysława Raczkiewicza.
Felicjan Sławoj Składkowski jest postacią kontrowersyjną. Przez piłsudczyków postrzegany był jako doskonały administrator, zdolny organizator i osoba poświęcona bez reszty działalności państwowej. Przeciwnicy sanacji podkreślali jego antydemokratyczne poglądy, wprowadzanie ogromnej ilości biurokratycznych przepisów i fanatyczne oddanie Piłsudskiemu.
Kliknij, by zapoznać się z biografią zamieszczoną na Wikipedii.
Kluczowe wydarzenia
- 1904 - kończy gimnazjum filologiczne w Kielcach i podejmuje studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego.
- 13 listopada 1904 - zostaje aresztowany w zbrojnej demonstracji na Placu Grzybowskim w Warszawie i uwięziony na Pawiaku. Zostaje zwolniony po miesięcznym śledztwie. Następnie w ucieczce przed rozprawą sądową, wyjeżdża do Krakowa.
- marzec 1906 - zaczyna kontynuować studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagielońskiego, a w 1911 uzyskuje dyplom.
- 15 lutego 1909 - poślubił Jadwigę Szoll.
- 13 sierpnia 1914 - wstępuje do Legionów Polskich.
- koniec 1925 lub styczeń 1926 - przechodzi z katolicyzmu na kalwinizm (wyznanie ewangelicko−reformowane), by móc uzyskać rozwód z dotychczasową żoną.
- styczeń 1926 - wchodzi w związek małżeński z Francuzką Germaine Susanne Coillot.
- 13 maja 1926 - został powołany przez gen. Gustawa Orlicz-Dreszera (jednego z głównych dowódców sił Piłsudskiego) na stanowisko komisarza rządu dla Warszawy (w randze wojewody).
- 2 października 1926 - nominowany na ministra spraw wewnętrznych; pełnił urząd ministra spraw wewnętrznych w trzech gabinetach – Józefa Piłsudskiego, Kazimierza Bartla i Kazimierza Świtalskiego.
- 11 listopada 1935 - zostaje odznaczony Wielką Wstęgą Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla Państwa [1].
- 15 maja 1936 - zostaje premierem.
- 1938 - śmierć jedynego syna, Miłosza (ur. 1911).
- 1946 - ślub cywilny z Jadwigą Dołęga-Mostowicz (ur. 31 sierpnia 1904), kościelny w 1957 - po śmierci pierwszej żony - Jadwigi Szoll.
- 31 sierpnia 1962 - zmarł w Londynie.
Źródło horoskopu
Informację na podstawie aktu urodzenia podali Mirosław Czylek i Wojciech Suchomski.
