Ossoliński Jan Zbigniew

Z Baza horoskopów Polskiego Towarzystwa Astrologicznego
(Przekierowano z Osolliński Jan Zbigniew)
Skocz do: nawigacja, szukaj
Dane Jan Zbigniew Ossoliński
Data urodzenia 3.9.1555 (J), godz. 09:00
Miejscowość Morawica (50°04′N;19°44′E)
Strefa czasowa LMT-1:20
Słońce 20° Panny
Księżyc 20° Barana
Ascendent 25° Wagi
Horoskop Jana Zbigniewa Ossolińskiego

Biografia

Sekretarz królewski mianowany przez króla Stefana Batorego w roku 1577, wojewoda podlaski, sandomierski, poseł, marszałek sejmu w roku 1601, senator, wojewoda podlaski od 1605, wojewoda sandomierski. Karierę polityczną rozpoczął u boku Jana Zamoyskiego, spowinowaconego z nim przez pierwszą żonę Zamoyskiego Annę Ossolińską. Jako najmłodszy z braci, wówczas 29-letni, otrzymał niezbyt wartościową schedę, jednak z biegiem lat, wykorzystując kłopoty finansowe braci, wykupił od nich resztę dziedzicznych ziem, skupiając w swym ręku wszystkie ziemie rodowe Ossolińskich. Od 1603 roku podkomorzy sandomierski, co było szczytem jego kariery. Po śmierci Zamoyskiego w 1605 roku Zbigniew Ossoliński rozpoczął, już jako 50-letni człowiek, działalność polityczną. Co najmniej 8 razy posłował na sejmy i jeden raz pełnił ważny urząd marszałka izby poselskiej (1601). Nadto kilkakrotnie był także wybierany na deputata do sądów, gdzie dwukrotnie powierzono mu przewodnictwo Trybunału lubelskiego (1601—1602, 1605) [1]. Zmarł 3 października 1623.

Wydaje się, że życiowa droga Zbigniewa Ossolińskiego stanowi wymowny przykład kariery człowieka, który ze zwykłego szlachcica własnym staraniem i zapobiegliwością doszedł do urzędu wojewody sandomierskiego — czwartego w hierarchii senatorskiej Rzeczypospolitej. Na podstawie istniejących źródeł możemy stwierdzić wyraźnie, że przez całe życie unikał wyraźnego zajmowania stanowiska i na ogół udzielał poparcia polityce króla. Jako człowiek epoki kontrreformacji, Ossoliński po przejściu na katolicyzm dawał dowody gorliwości w nowej wierze i pobożności, m.in. odebrał kalwinom kościół w Goźlicach i zwrócił go katolikom. Był także członkiem bractw religijnych, dobroczyńcą kościołów i fundatorem klasztoru dominikanów.


Z szerszą biografią można zapoznać się na Wikipedii. Przy sporządzaniu tego wpisu wykorzystano w sposób obszerny przedmowę Józefa Długosza z Pamiętnika Zbigniewa Ossolińskiego: http://www.ossolinski.info/bib/pam.pdf

Kluczowe wydarzenia

Kiedy liczył sobie piętnaście lat, został przez ojca wysłany na studia zagraniczne, które wraz z podróżami po Europie zachodniej zajęły mu sześć lat. Do kraju powrócił w 1576 r., wkrótce po niespodziewanej śmierci ojca. W wieku dwudziestu ośmiu lat Ossoliński założył własną rodzinę, żeniąc się w 1583r. z Jadwigą Sienieńską, córką Jana, przywódcy braci polskich zwanych arianami i przyszłego założyciela znanej szkoły dysydenckiej w Rakowie. W 1584 r. przeżył boleśnie śmierć wuja-banity Samuela Zborowskiego, ujętego i straconego pod Wawelem na rozkaz hetmana Zamoyskiego. Wydaje się, że ten epizod oraz trzeźwa ocena możliwości zrobienia kariery dworskiej i zdobycia większego majątku skłoniły Ossolińskiego do wyboru innej drogi życiowej. W latach 1589—1591 Ossoliński pozostawał na uboczu głównych wydarzeń politycznych. W sierpniu 1611 r. urządził wesele córki Halszki, którą wydał za Konstantego Korniakta i bogato wyposażył. Tuż po weselu zachorował obłożnie i będąc w ciężkim stanie zdrowia polecił sprowadzić z zagranicy synów Krzysztofa i Jerzego.

Wydaje się, że śmierć Jana Zbigniewa Ossolińskiego nastąpiła nagle i przeszła bez większego rozgłosu, ponieważ nie zachował się żaden panegiryk, którymi podówczas czczono znaczniejszych zmarłych. Postać Ossolińskiego wkrótce po śmierci została zapomniana, mimo iż w XVII i XVIII wieku żyli jego potomkowie, którzy pochodzili od syna Maksymiliana.

Ciekawostki

Był żonaty cztery razy. W 1583 roku poślubił ewangeliczkę Jadwigę Sienieńską h. Dębno. Drugą żoną była zaślubiona w roku 1594 katoliczka Anna Firlej (zm. 1600). W 1602 poślubił Katarzynę Kosińską (zm. 1607), a w 1608 Katarzynę Warszewicką (zm. 1620). Wszystkie związki służyły również pomnożeniu jego majątku. Z każdą ze swych żon brał spory posag w dobrach ziemskich, które często wymieniał na ziemie sąsiadujące z jego majętnościami.

W drugiej połowie XIX w. Józef Szujski umieścił w swoich Dziejach Polski obszerną wzmiankę o działalności politycznej Ossolińskiego, którego także nazwał „dorobkiewiczem". Twierdził bowiem, że kariera tego syna niezamożnego szlachcica opierała się na spekulacjach majątkowych i ożenkach.

Źródło horoskopu

"Wiadomości historyczno-krytyczne do dziejów literatury polskiej, o pisarzach polskich, także postronnych, którzy w Polsce albo o Polsce pisali, oraz o ich dziejach, z roztrząśnieniem i różnej kolei ogólnego oświecenia, jako też szczególnych nauk w narodzie polskim przez Józefa Maxymiliana hrabiego z Tęczyna Ossolińskiego", tom 4, s. 331.

Informację dostarczył Mirosław Czylek.